U žestokom granatiranju Šida 5. novembra 1991. godine četvoro ljudi je izgubilo život, a najmanje 15 je ranjeno, dok je istovremeno pričinjena velika materijalna šteta. Već sutradan, ustaše su granatirale i Apatin.
Teroristi ustaških jedinica HOS (Hrvatske oružane snage) su uspeli da, i pored velikog prisustva snaga tadašnje JNA na prostorima Bosutskih i Spačvanskih šuma, dovuku artiljerijska oruđa iz kojih su tog novembarskog prepodneva počeli besomučnu artiljerijsku paljbu.
U trenucima kada su ustaše gađale pre svega civilne ciljeve i to u najužem gradskom jezgru, nesnalaženje i neverica doveli su do toga da su pojedinci mirno išli ulicama ili u prodavnice nesvesni da ih smrt vreba na svakom koraku. Tek kada se oglasila sirena koja je označila opasnost i kada je Radio Šid objavio da je reč o bombardovanju grada, većini je postalo jasno da je Šid postao meta napada ustaša.
Nažalost za neke je bilo prekasno. Reč je pre svega o civilima koji su toga dana obavljali svoje svakodnevne poslove. Smrt ih je zatekla upravo na njihovom radnom mestu.
Jedna od meta ustaša je bila i dečija ustanova Jelica Stanivuković Šilja. Mališane koji su se tog prepodneva nalazili u dnevnom boravku, samo je Bog spasio, jer je jedna od granata pogodila njihovu trpezariju u kojoj su se zajedno sa svojim vaspitačicama nalazili koji trenutak ranije.
Nebriga države prema porodicama stradalih kao i prema samoj opštini Šid koja je prema svim parametrima doživela najveća razaranja i stradanja na teritoriji Republike Srbije tokom ratnih zbivanja 1990-ih godina i koja je uz silna odricanja i pomoć narodu RS i RSK ostala zaboravljena od države bukvalno do današnjih dana.
Za zločin u Šidu niko nije odgovarao.
