Posle Nikole Tesle, ništa nas ne može iznenaditi kada je reč o Hrvatima i njihovoj „povjesti“ i slavnim ličnostima srpskim koji se za njih najveći Hrvati. Isto tako, došao je red i na Ruđera Boškovića. Dakle, Hrvatima ne smeta što je Bošković spominjan kao „dubrovački Srbin“, što je za sebe rekao da je Srbin, a u brojim tekstovima opisan kao Srbim rimokatolik.
Dubrovačko-neretvanska županija saopštila je danas da je pokrenuta službena procedura da međunarodni aerodrom u Čilipima pored Dubrovnika dobije ime po naučniku Ruđeru Boškoviću (1711-1787).
Ova incijativa biće sprovedena uz odgovarajuću internu proceduru, uz saglasnost vlade Hrvatske, saopšteno je iz Dubrovačko-neretvanske županije, prenosi portal Index.hr.
Na današnjem sastanku u Dubrovniku učestvovali su predstavnici kompanije suvlasnika Dubrovačkog aerodroma, dubrovačko-neretvanski župan Nikola Dobroslavić, gradonačelnik Dubrovnika Mato Franković, predsednik Nadzornog odbora aerodroma Mario Curić, direktor aerodroma Viktor Šober, načelnik opštine Dubrovačko primorje Nikola Knežić i zastupnik u skupštini Dubrovnika Krešimir Marković.
„Reč je o sprovođenju dugogodišnje inicijative kojom se odaje počast poznatom i istorijski veoma značajnom hrvatskom (zamislite to) naučniku Ruđeru Boškoviću, koji je rođen u Dubrovniku“, navodi se u saopštenju Dubrovačko-neretvanske županije.
Ruđer Boković rođen je 18. maja 1711. godine kao sedmo dete trgovca Nikole Boškovića, Srbina iz Orahova kod Trebinja u Hercegovini i majke Paole, italijanskog porekla, iz porodice Bara Betere, poznatog dubrovačkog pesnika. Njegov brat je bio Bartolomej Baro Bošković. Ceo radni vek proveo je u tuđini, gde je stekao i svetsku slavu, a samo jednom svratio u svoj zavičajni Dubrovnik, 1747. godine.
Gimnaziju je završio u Dubrovniku u Jezuitskom zavodu. Sa 15 godine 1725. stupa u Jezuitski red i odlazi u Rim. Stekao je vrlo visoko obrazovanje, mukotrpno se penjući jezuitskom hijerarhijom. Studirao je dve godine retoriku i poeziju, zatim tri godine filozofiju i matematiku, da bi obrazovanje okončao nakon pet godina teologije.
Pisao je naučna dela u stihovima i pisao je poeziju od kada je učio gimnaziju.[23] Sebe je opisivao kao astronoma i pesnika.
Svoje otadžbinsko poreklo nikada nije krio – ostao je Slovinac, kako su se tada nazivali Južni Sloveni.
Ovaj slavni naučnik svetskog formata, prema dostupnim podacima, po veroispovesti je bio rimokatolik, a po nacionalnosti pripadao je srpskom narodu.
Ruđer Bošković pripadao je nacionalno-verskoj grupi koja se do Drugog svetskog rata označavala imenom „Srbin katolik“, i karakteristična je za Dalmaciju i Boku Kotorsku.
Umro je u vili Bosii u Milanu, pritisnut umorom i duševnom slabošću ali i posledicama „dugotrajne groznice“ (koju je stekao na obali Male Azije kada je svojevremeno krenuo u Carigrad). Na milanskom groblju je i sahranjen 13. februara 1787. godine, a srce mu je preneto u zavičaj. Milutin Milanković navodi podatak da je sahranjen u Milanu u crkvi Santa Maria Podone.
