Bogata priroda, ali i bogata istorija krase srpsku “Svetu goru” kako je čestu u narodu nazivaju i to sa punim pravom, jer je na prostoru od oko samo 50 km dužine i 10 kilometara širine smešteno čak 17 srpskih pravoslavnih manastira. Fruška gora predstavlja pravo bogatstvo ne samo Vojvodine, već i čitave Srbije. Кoji je napoznatiji ili najznačajniji manastir teško je reći, jer svaki od njih ima svoj život, svoju priču, a svaka priča svoju težinu. Upravo zato, verski turizam je jedan od najvećih potencijala Fruške gote, hiljade i hiljade hodočasnika iz godine u godinu posete ovu malu planinu. Fruškogorci ma iz kog sela da su, veoma se ponose manastirima ističući njihovu vrednost i značaj u očuvanju pravoslavlja u Srbiji.
Jedan od najposećenijih je manastir Sveta Petka.
Ukoliko se krene od zapada ka istoku na oko dva kilometra severozapadno od Berkasova u šidskoj opštini, nailazi se prvo na manastir Sveta Petka. Razne su pretpostavke o samom nastanku manastira, odnosno prve crkve na tom području. Po jednom izvoru, kao i po narodnom predanju, manastir je zadužbina kralja Milutina podignuta između 1271. i 1371. godine. Po drugom predanju, manastir je zadužbina braće Musića, sestrića Sv. Кneza Lazara, a veruje se da je zidan posle Кosovske bitke.
Ispod samog temelja, na istočnoj strani crkve nalazi se uređen izvor, čija se voda u narodu smatra lekovitom i čudotvornom. Uklesani natpis na mramornoj ploči koji potiče od izvesnog Dubrovčanina izlečenog od teške bolesti jedan je od nekoliko natpisa zahvalnosti koji svedoči o lekovitosti ove vode.
U bogatoj istoriji manastira jedna od godina koja se ističe kao posebno zanimljiva je 1398. godina, jer je tada blagoverna Кneginja Milica izmolila mošti Sv. Petke od sultana Bajazita i prilikom prenošenja moštiju iz Vidina u Кruševac one su po predanju neko vreme boravile u manastiru. U to vreme potekli su čudotvorni izvori vode, a narod je u velikom broju priticao moštima Svetiteljke. Manastir je doživeo teška razaranja, a u jednom trenutku zatrpani su i izvori verujuće lekovite vode. Crkva je nekoliko puta rušena, da bi joj se izgubio svaki trag u 15. i 16. veku.
Poslednja velika obnova manastira po mnogim izvorima vezuje se za godinu 1824, da bi bila završena 5. februara 1832. godine o čemu svedoči jedan od natpisa u samom hramu.
*Tekst objavljen u okviru projekta „Fruška gora sveta zemlja između Save i Dunava“ koji je sufinansiran sredstvima budžeta Pokrajinskog sekretarijata za kulturu, javno informisanje i odnose sa verskim zajednicama. Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne odražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
