Naselje Laudonovac osnovao je holandski inženjer i grof Laudon u periodu od 1883. do 1893. godine. U tom periodu, jedno holandsko društvo uzelo je u zakup Veliki Rit, odnosno Alibunarski rit i u blizini tadašnjeg Zičidorfa, današnjeg Plandišta, osnovali su nadničari naseobinu koju su nazvali po inženjeru Laudonu- „Laudontanja“.
Inženjer Laudon je došao kao predstavnik jedne holandske kompanije koje je imala zadatak da osvoji proizvodnju pirinča. Inženjer Laudon je uspeo da obuči ekipe za bušenje arterskih bunara i njemu pripada zasluga za prvi arterski bunar u Plandištu koji je izbušen 1886. godine. Zamisao inženjera Laudona bila je eksploatacija podzemnih arterskih voda i proizvodnja sirćetne kiseline iz bagremovog drveta sa Deliblatske peščare. Ovaj inženjer je dobro poznavao proces estahovanje estahovanja, odnosno izdvajanja sirćeta iz prostranih bagremara na Deliblatskoj peščari, ali mu je za razblaživanje sirćeta nedostajala pitka voda.
Laudonovac je Službenim listom SAP Vojvodine broj 21/78 proglašen naseljem. Nalazi se u južnom delu opštine, između Moravice i kanala Šulhov. Kroz ovo naselje prolazi pruga na liniji Zrenjanin-Vršac. Železnička stanica u Laudonovcu je otvorena 14. jula 1891. godine, dve godine kasnije nego u Plandištu. Zasluge inženjera Laudona su velike, između ostalog, učestvovao je u projektovanju pruge Vršac -Zrenjanin čija je trasa i danas, gotovo posle skoro 120 godina nepromenjena.
Naselje Laudonovac je povezano sa Vršačkim ritovima tvrdim putem, neasvaltiranim.
Prva škola u Laudonovcu je sagrađena 1909. gde je nastava održavana na srpskom jeziku sve do šezdesetih godina dvadesetog veka, kada je ukinuta. Poslednji učitelj u ovoj školi bio je Milivoj Beljin.
Prvi podaci o broju stanovnika u ovom naselju su iz 1910. kada je Laudonovac imao 205 stanovnika – to je i najveći broj. Od tada, broj stanovnika se stalno smanjuje. Stanovništvo Laudonovca sa statusom samostalnog naselja prvi put je popisano 1981. godine i tada je brojalo 78 stanovnika što je činilo 0,5 % ukupnog stanovništva opštine, a po popisu iz 1991. imalo je 50 meštana. Po poslednjem popisu iz 2002. godine u Laodonovcu živi svega 24 stanovnika.
Po etničkoj strukturi najviše je Srba (16), Rumuna (4), Makedonaca (2) i ostalih (2).
Prema popisu iz 2002. Laudonovac ima isti broj žena i muškaraca, prosečne starosti od čak 54,5 godina. Ovo naselje gotovo da i nema dece.
Naselje je locirano u Alibunarskoj depresiji i jedino je u opštini koje se nalazi u pomenutoj depresiji. Apsolutna visina na kojoj je izgrađen Laudonovac iznosi 77m, a okolni tereni su još za 30 do 50 cm niži. Laudonovac nema svoj atar. Nalazi se u ataru Plandišta. Ima najviše nivoe podzemne vode na teritoriji opštine. Laudonovac ima dve ulice, jedna je pošljunčana. One među sobom zaklapaju prav ugao, tako da selo ima oblik ćiriličnog slova G. Obe ulice su kraće od 200m. Po dužoj osi Laudonovac ima pravac pružanja jugozapad-severoistok. Naselje nema, niti je imalo crkvu ni groblje. Meštani se sahranjuju u Margiti.
Najstarije zgrade su železnička stanica iz 1891. građena po projektu Marije Terezije, kao i sve ostale iz tog perioda i zgrada škole sazidana 1909. godine. Naselje nema telefon niti ga je imalo. Vezu sa svetom ima preko radio-stanice. Nema trgovinu, poštu, plinsku mrežu, ni kafanu. Lekar izlazi po pozivima. Sem saobraćajne funkcije (željeznička stanica), ovo naselje ne poseduje ni jednu drugu. Prestankom prolaska vozova na pruzi Zrenjanin-Vršac i ona je ukinuta.
Ono što je specifično za Laudonovac je razvijeno stočarstvo-naselje broji preko 30 grla rogate stoke i proizvodi 350 do 400 kilograma sira mesečno koje se prodaje u Plandištu i Vršcu.
